Blog Trots

Trots Ik ben zo trots. Op mezelf. Op de ontdekking dat ik kan schrijven. Op mijn manuscripten. Het zijn er inmiddels twee. Twee! Als mama in de hemel het niet meekrijgt en ik vertel het haar als ik daar over honderd jaar ook kom, gelooft ze me nooit. Of wel. Maar ze zou, denk ik, niet hebben verwacht dat in deze wereld de mogelijkheid wordt geschapen voor mijn verhaal. En sinds gisteren is het trotse gevoel bezegeld met een geldbedrag. Geld! Een eenheid die volgens sommige mensen de waarde van succes weergeeft. Dat is lariekoek, maar ik kan nu wel gezellig meebluffen. En dat is ook wat. Toen ik op mijn computer zag dat het was bijgeschreven op mijn rekening, rende ik halsoverkop naar buiten, pakte mijn fiets en sjeesde naar het UWV om mijn inkomstje op te geven. Glunderend stond ik bij de balie. Toen ik eindelijk aan de beurt was, riep ik het uit: ‘Ik heb geld verdiend! Echt geld! Met mijn werk als schrijfster. Schrijfster!’ ‘Zo zo,’ zei de mevrouw achter de balie. ‘Toe maar.’ Ze klonk niet echt onder de indruk. Ik weet niet wat er nu gaat gebeuren. Grote kans dat het volgende maand van mijn Wajong-uitkering afgaat. Dus dat ik er praktisch niets aan overhoud. Maar dat mag de pret niet drukken. Dat KAN de pret niet drukken. De transactie staat zwart op wit. Ik kijk er heel vaak naar op internet. Ik hoop dat ik op deze manier nog heel vaak naar het UWV toe kan. Voor mijn inkomsten uit schrijfwerk, maar hopelijk ook nog uit heel veel ander soort werk. Totdat die mevrouw achter de balie op een dag zegt: ‘Zeg mevrouwtje, we worden een beetje moe van je. Je kunt allang helemaal zelfstandig aan je inkomsten komen. We hebben nog meer te doen.’ Tonja