Blog Moeilijk

Moeilijk Ik had een tijd geleden mijn eerste echte boekenfeestje bij de uitgeverij. Ik zag er netjes uit, maar mijn vriendje, die ook mee was, nog veel mooier. Met nette leren cowboyschoenen (had ik uitgezocht, ja), een zwarte broek en een chique grijs overhemd. Ik was apetrots. Maar dat ben ik sowieso met hem als vriendje. Ik weet niet meer wat ik zelf aanhad. Maar dat was ook niet belangrijk, want het was buiten en het weer was net niet mooi genoeg om je jas uit te doen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Stond ik daar ineens samen met mijn love tussen de succesvolle Kluitman-schrijvers belangrijk te doen. Ik had toen nog geen boek uitgegeven, maar het voelde al heel natuurlijk. Er was een fotograaf die foto’s maakte, ik had 3,75 leuke gesprekken, er waren gefrituurde olijven (ieuw) en ik had een glas roze champagne (Jak). Ik raakte ook in gesprek met een schrijfster die veel boeken heeft geschreven die ik in mijn jeugd heb gelezen. Dat vond ik wel kicken. Ik vertelde over mijn debuut dat in maart 2016 (dan pas?! Ja, erg hè?) uitkomt en dat het over mijn eigen leven gaat. In ieder geval voor het grootste gedeelte. Dat vond die schrijfster heel cool. En knap (Oeps!). Want een boek schrijven dat is toch hartstikke moeilijk!!! Dat is ook zeker zo. Daarom heb ik een goede co-auteur die me helpt met de belangrijke lijntjes aan elkaar te knopen en de boel naar literair niveau te pimpen. Ja, het is mijn eerste boek, dus dan is dat heel normaal. Maar het meeste doe ik zelf. Mijn tweede boek bijna helemaal. En ik zal uitleggen hoe het komt dat ik dat nou voor elkaar krijg. Ondanks dat ik anders ben/er anders uitzie/beperkingen heb/er anders uitzie en beperkingen heb. Maar vooral dat ik er anders uitzie. Het is voor een groot deel autobiografisch. En mijn levensverhaal heb ik al zes miljoen keer moeten opdreunen in mijn leven voor iedereen die me raar/anders/gek vindt en me wantrouwt of gewoon nieuwsgierig/brutaal is. Dat deed ik uit verdediging om te kunnen verklaren waarom ik ben wie ik ben. Want dat was hard nodig. Echt waar. Ik ben eigenlijk (het is een groot geheim, niet doorvertellen) niet eens zo heel dom. Ik zie er dan wel anders uit en ik heb handicaps, maar ik kan heel goed verbanden leggen en gebeurtenissen analyseren. Ik heb zelfs (niet verdervertellen) mijn havodiploma gehaald. Met uitsluitend sociale vakken. Ik had er meer moeite mee dan klasgenoten, dat wel, maar toch had ik allemaal zevens EN een acht (voor economie nog wel) op mijn cijferlijst. Hoe ik dat voor elkaar heb gekregen? Nou, dat gaat precies zoals ik nu een boek schrijf, met aantekeningen, aantekeningen, aantekeningen. Lappen tekst samenvatten, nummeren en de stof overzichtelijk maken. Tadaaa! Zo ben ik nu ook bezig aan mijn tweede boek. Dat wordt dikker; driekwart van de tijd ben ik NIET aan het schrijven op de computer, maar in mijn collegeblok: voor de aantekeningen. I love structuur Had ik de mogelijkheid niet gekregen om mijn havodiploma te halen, zoals sommigen suggereerden (die kan toch nooit op hbo-niveau werken?!), dan had ik ook niet de vaardigheden aangeleerd om een boek te kunnen schrijven. Dat weet ik zeker. Dat ik nu vakkenvuller ben bij Albert Heijn/schoonmaak als werk, is totaal niet belangrijk, zolang ik maar hele succesvolle boeken kan schrijven die een hit gaan worden van formaat XXL. Tonja Elbers