Blog By the way

By the way... Waaaaah! (Geeuwend, slaap-uit-ogen-wrijvend, in pyjama): nu nog even een stukje schrijven. Deze keer over een communicatieprobleempje uit mijn dagelijkse leven. Komt-ie: Ik ben dus sinds mijn negentiende slechthorend. Wat een gedoe is dat! Pfffffffff! Mijn geduld wordt daardoor zo erg op de proef gesteld. Eigenlijk ALLES dat niet recht voor mijn neus luid en duidelijk wordt gezegd, gaat langs me heen. Het heeft heel lang geduurd voordat ik het kon accepteren. Maar nu lukt het goed. Ook voor mijn omgeving is het zo’n grote verandering geweest. Bah, echt onhandig. Mijn slechthorendheid heeft daarnaast grote gevolgen voor mijn uitstraling en daardoor vergissen mensen zich nog weleens in mij. Ze behandelen mij soms alsof ik een soepkip ben. Enkele voorbeelden uit mijn dagelijks leven: • Ik wil de stekker van mijn föhn in het stopcontact steken, maar er begint iemand tegen me te praten. Om het te kunnen ‘verstaan’, kijk ik in een reflex naar de mond van diegene en kijk ik NIET meer naar het stopcontact. Gevolg: ik sta onder stroom, haren staan alle kanten op en mijn armen zwaai ik drie kwartier spastisch om me heen. • Ik ben een salade aan het maken. Net snij ik de komkommer in plakjes met een groot vleesmes als iemand iets aan me vraagt. In een reflex kijk ik op, want ik versta het niet. Gevolg: naast plakjes komkommer zit er deze keer ook een plakje pink in de sla met een roodachtig sausje. • Ik schenk kokendhete koffie in de kopjes. De oude dame bij wie ikschoonmaak, vraagt iets aan me. In een reflex EN UIT BELEEFDHEID kijk ik op. Gevolg: ik hoef niet meer schoon te maken bij de mevrouw, want ze ligt met brandwonden in het ziekenhuis. • Nog een fijne: ik heb een fijn gesprek met een fijn iemand. Dat je denkt: dit is echt interessant. En dan komt er iemand bij staan. Die vast ook heel aardig is en fijn. En dan nog iemand. Ook fijn. En dan nog een stuk of drie andere fijne mensen. En die zeggen ook allemaal interessante dingen. Maar ik versta het niet meer en ik kan alleen maar apathisch voor me uit staren. Niemands schuld en iedereen bedoelt alles goed, maar daardoor ontstaan er soms weleens foute interpretaties van ‘Tonja Elbers’. Nu ga ik lekker naar mijn bedje toe. Toedeliedokies! Tonja