Blog Niks voor mij
Niks voor mij
Trots liet ik de advertentie van mijn echte eerste boek zien aan een mevrouw die ik goed ken.
‘Kijk eens!’ riep ik blij.
Ze keek ernaar en was zichtbaar trots op me. Dat had ik toch maar even geflikt!
Ze liet de advertentie aan haar man zien. Hij keek naar de omslag van mijn boek.
‘Ooo, niet voor softies?! Ooo, dan is het niks voor mij,’ zei hij. Daarna slofte hij naar de bank en zette de televisie aan. Dat zijn tenminste de reacties die ik hebben wil. Dat is toch prachtig? Ik ben daar eigenlijk net zo blij mee als met de trotse buurvrouw. Mijn boek heeft dus een verhelderende werking. Een soort zeef-effect.
En dat zeef-effect is nou ook precies het voordeel van een handicap hebben. Ik ben slechthorend en de mensen die zacht achter mijn rug om lelijke dingen over mij/mijn uiterlijk delen, versta ik ook al niet. Wat een feest!
Maar sowieso helpen handicaps reuze om erachter te komen wie nou wel echt leuk is en wie niet. Kijk, eerst heb je de angst. Daar heb ik begrip voor gekregen en geduld voor opgebouwd. Een beetje tegenstrijdig, dat wel. Maar daarna ga ik de confrontatie aan. Met humor en vrouwelijke charmes. En dan blijven de leuke over.
De rest zit op de bank en kijkt televisie.