Gertrud Jetten:
'Mijn eerste herinnering, is aan ons zwarte werkpaard Max waar mijn vader mij bovenop zette. Ik was toen een jaar of drie. Max werd gebruikt in de boom- en rozenkwekerij van mijn ouders. Het was een heel lief, vriendelijk paard. Helaas werd Max niet lang daarna verkocht. In zijn plaats kwam een trekker, maar die was natuurlijk lang niet zo leuk!

Mijn liefde voor paarden is sinds Max nooit meer overgegaan. Aangezien mijn vader geen paard meer wilde kopen, was ik altijd bij onze buren te vinden. Zij hadden verschillende paarden en pony’s, en konden wel wat hulp gebruiken. Ook ging ik vaak naar de manege in ons dorp.

Ik ben opgegroeid in Reuver, een klein dorpje in Limburg tussen de Maas en de Duitse grens. Mijn opa en oma waren Duits, en ik ben vernoemd naar mijn oma. Mijn naam spreek je uit als Gertroed. Eigenlijk wilde ik het liefst leren hoe je schrijfster moest worden, maar daarvoor was er geen school. Na het vwo ben ik daarom maar Nederlands gaan studeren, maar ik vond er niets aan. Daarna ben ik naar de kunstacademie gegaan. Die heb ik niet af kunnen maken omdat ik allergisch werd voor houtstof.

Omdat ik eigenlijk het liefste iets wilde doen met paarden en schrijven, heb ik een brief gestuurd aan het tijdschrift De Hoefslag met de vraag of ik voor hen kon gaan werken. Dat kon gelukkig! Mijn artikelen zijn later uitgegeven als boek: Het paard, het bit en de ruiter. 

Na een aantal jaren ben ik samen met een paar mensen een eigen uitgeverij begonnen: Forte Uitgevers. Toen we stopten met het uitgeven van paardenboeken, ben ik kinderboeken gaan schrijven. Over pony’s natuurlijk! Al vroeg was ik geïnteresseerd in allerlei rassen en rijstijlen.'  

Nieuwsgierig naar de boeken die Gertrud Jetten heeft geschreven? Je vindt hieronder een overzicht: